Plan zwiedzania Barcelony – Gaudi, futbol i tapas w stolicy Katalonii

Dzień 1

Barcelona to istna kopalnia zabytków, widoków i atrakcji, z niezwykle bogatą ofertą kulturalną, rozrywkową oraz kulinarną. To miasto, które można zwiedzać przez tydzień i nadal mieć poczucie, że nie widziało się wszystkiego. Nasz plan zwiedzania Barcelony obejmuje trzy dni, w trakcie których bez problemu zdołacie odwiedzić najważniejsze – i według nas najciekawsze – miejsca w stolicy Katalonii.

Nazwy obiektów, kulinarnych smakołyków oraz miejscowości podawane będą po polsku oraz katalońsku/hiszpańsku, aby ułatwić wyszukiwanie ich na mapie i orientację w terenie.

Zwiedzanie zaczynamy śniadaniem – od skosztowania najlepszych churros (rodzaj pączka) z czekoladą w Churrería Laietana, lokal uważany przez mieszkańców za jeden z najlepszych tego typu w Barcelonie, poleca go także serwis Taste Atlas.

Po śniadaniu kierujemy się do średniowiecznej Dzielnicy Gotyckiej (Barri Gòtic/Barrio Gótico). Większość budynków w tej dzielnicy pochodzi z XII-XV wieku, ale z łatwością znaleźć można także starsze budowle, tak jak mury miejskie z IV wieku (z czasów rzymskich). W XIX wieku najbardziej zniszczone fragmenty miasta zostały odbudowane, dzięki czemu w wielu miejscach zachowana jest architektura oraz klimat średniowiecza.

Jednym z najważniejszych przykładów architektury gotyckiej w Hiszpanii jest siedziba archidiecezji barcelońskiej – Katedra Krzyża Świętego i św. Eulalii w Barcelonie (Catedral de la Santa Creu i Santa Eulàlia / Catedral de la Santa Cruz y Santa Eulalia). Budowa katedry rozpoczęła się w 1298. roku za panowania króla Aragonii Jakuba II Sprawiedliwego. Gmach powstał w miejscu dawnej katedry romańskiej z XI wieku, a jej wzniesienie trwało aż do 1448 roku (fasada i centralna wieża zostały zbudowane w 1913 roku).

Warto wejść do środka, aby zobaczyć nagrobek św. Eulalii, drewniane stalle (ławki przy bocznych ścianach prezbiterium), rzeźby gotyckie oraz krzyż pochodzący ze statku biorącego udział w bitwie pomiędzy Turcją a Ligą Świętą pod Lepanto. Na małym placyku wewnątrz murów katedralnych znajduje się też wiryndarz, czyli mały park z fontanną zdobioną rzeźbami trzynastu gęsi (ich ilość symbolizuje wiek patronki).

Bilety wstępu (zawierają wejście na dach oraz audioguide):

• Normalny – 9 EUR / 39 PLN
• Dzieci do 12 roku życia wchodzą za darmo

Bilety można kupić online na stronie katedry.

Godziny otwarcia:

• Od poniedziałku do piątku: od 10:00 do 18:30 (ostatnie wejście o 18:00)
• Soboty oraz dni czuwania: od 10:00 do 17:00 (ostatnie wejście o 16:30)
• Niedziele i święta: od 14:00 do 17:00 (ostatnie wejście o 16:30)

W innych godzinach w katedrze odbywają się nabożeństwa – wejście wtedy jest darmowe, ale nie ma opcji zwiedzania gmachu.

W wybrane soboty i niedziele przed katedrą odbywają się pokazy narodowego tańca katalońskiego zwanego sardana. Więcej informacji na ten temat znajdziecie na oficjalnej stronie Barcelony.

Za katedrą znajduje się Palau Reial Major / Palacio Real Mayor – dawna rezydencja władców Barcelony, a następnie królów Aragonii. Kompleks składa się z trzech budynków:

• Aula Tinell – sala ceremonialna
• kaplica Santa Ágata
• pałac Lloctinent, zbudowany w XVI wieku z mikstem późnego gotyku i wczesnego renesansu

Bilety wstępu do Palau Reial Major:

• Normalny – 7 EUR / 30 PLN
• Osoby poniżej 25. oraz powyżej 65. roku życia – 5 EUR / 22 PLN
• Dzieci do 16 roku życia wchodzą za darmo
• W każdą pierwszą niedziele miesiąca oraz w każdą niedzielę od 15:00 do 20:00 wejście jest darmowe

Godziny otwarcia:

• Od wtorku do soboty między 10:00 a 19:00
• W niedziele od 10:00 do 20:00
• Nieczynne w poniedziałki, 1. stycznia, 1. maja, 24. czerwca oraz 25. grudnia

Niedaleko katedry znajduje się także warta odwiedzenia Bazylika Świętych Justa i Pastora (Església dels Sants Just i Pastor / Basílica de los Santos Justo y Pastor) – gotycki kościół z szeroką fasadą, w środku którego znajduje się ołtarz z XVI. wieku. Podobnie jak katedra, bazylika zbudowana została w miejscu dawnego romańskiego kościoła. Nie jest to obiekt tak popularny jak katedra św. Eulalii, niemniej jednak warto poświęcić kilka minut i wejść do środka aby go zwiedzić.

Następnym punktem zwiedzania będzie Pałac Rządu Katalonii (Palau de la Generalitat de Catalunya / Palacio de la Generalidad de Cataluña) mieszczący się w renesansowym budynku z XVI wieku. Jest to siedziba prezydenta i rządu Katalonii. Budynek był wiele razy odnawiany, a dzisiejszy wygląd zawdzięczamy renowacji w 1977 roku, gdy po śmierci dyktatora Franco pozwolono na powrów katalońskiego rządu przebywającego na uchodźstwie. Od 10 kwietnia 1980 roku pałac jest ponownie siedzibą rządu Katalonii.

Pałac ulokowany jest na Placu św. Jaume / Plaça de Sant Jaume, znanym także jako Plac Konstytucji. W każde wielkie święto (jak np. w lutym w trakcie święta św. Eulalii) w Katalonii pod pałacem spotykają się ludzie, tworząc wieżę znaną jako castell. To zwyczaj kultywowany od XVII wieku, a wieże sięgają czasami nawet poziomu 10. piętra. W 2010 roku roku tradycja castell została wpisana na listę niematerialnego dziedzictwa UNESCO.

Zaledwie kilka przecznic od Placu św. Jaume znajduje się następny przystanek na trasie zwiedzania – Kościół Najświętszej Marii Panny Sosnowej (Església Santa Maria del Pi / Iglesia de Santa María del Pino), jeden z najwybitniejszych przykładów architektury gotyckiej w Barcelonie. Budynek pierwotnie wybudowano w XIV wieku, a dzwonnicę dobudowano dopiero w 1461 roku. W 1936 roku, w trakcie wojny domowej w Hiszpanii, pożar zniszczył oryginalną rozetę na fasadzie obiektu – została ona odbudowana w 1940 roku.

Na przerwę obiadową polecamy małą knajpkę niedaleko głównego deptaku, Elisabets Restaurant gdzie będziecie mogli spróbowac tapasy lub skorzystać z oferty obiadowej (Menu del Dia).
Polecamy wam spróbować pa amb tomàquet (grillowany chleb z tartym pomidorem i czosnkiem), Calçot (cebulka dymka) lub grillowaną cebulkę dymkę znaną jako Calçotada lub ciasto coca z róznymi dodatkami (coś w rodzaju pizzy).

Dla fanów FC Barcelony, możemy polecić mały – kameralny tapas bar, La Masia, nie daleko Elisabets.

Po odwiedzeniu kilku miejsc warto zarządzić przerwę na odpoczynek – jeśli będziecie mieć ochotę na coś słodkiego i zdrowego, skierujcie się do słynnego targu La Boqueria, jednego z najstarszych w mieście. Targowisko funkcjonuje w tym samym miejscu od XIII wieku, a aż do końca XVIII wieku służyło ono jako pomocniczy targ głównego miejskiego targu Plaça Nova. Kiedy przy ul. La Rambla powstały liczne sklepy rybne oraz rzeźnie, wzbudzając zainteresowanie mieszkańców, lokalne władze postanowiły wybudować nowy budynek targowy wraz z halami – w obecnej formie działają one od 1911 roku. Emblemat z nazwą La Boqueria, znajdujący się przy wejściu, został dodany dopiero w 1913 roku.

Dziś znajdziemy tam stragany z rybami, owocami morza, warzywami, owocami, słodyczami oraz świeżymi wyciskanymi z owoców sokami. Po te ostatnie najlepiej wybrać się w godzinach 14-15 – za sztukę zapłacimy maksymalnie 1€. Jeśli ktoś chciałby spróbować lokalnych wędlin, są one również dostępne – także w niewielkich ilościach „degustacyjnych”.

Odwiedzając targ La Boqueria nie sposób nie zwrócić uwagi na szeroką aleję, przy której on się znajduje. To La Rambla, kilometrowa ulica łącząca centrum Barcelony (Plaça de Catalunya) z nabrzeżem, pośród którego stoi pomnik Krzysztofa Kolumba. To najbardziej chyba znana ulica Barcelony, niezwykle popularna wśród mieszkańców oraz turystów. La Rambla słynie ze znajdujących się przy niej licznych restauracje, kawiarni, sklepów z pamiątkami, oraz niestety także kieszonkowców i naciągaczy. Ulica podzielona jest na sześć części, z których każda była kiedyś dedykowana handlowi innymi produktami:

• Rambla de Canaletes – nazwa pochodzi od fontanny/poidełka Canaletes / Font de Canaletes. Otwarto je w 1892 roku, i jak twierdzi legenda – każdy kto napije się wody z tego poidełka, wróci na pewno do Barcelony
• Rambla dels Estudis – znajdował się tam kiedyś Uniwersytet Jezuicki, a do czasów współczesnych zachował się tylko Kościół Betlejemski
• Rambla de Flores/Sant Josep – główne miejsce handlu kwiatami
• Rambla dels Caputxins – dawnej znajdował się tam kościół Kapucynów, a obecnie w tej części znajdziecie opera Liceu
• Rambla de Santa Monica – centrum sztuki nazwane na cześć klasztoru św. Moniki
• Rambla de Mar – pod koniec XX wieku, po otwarciu centrum handlowego Maremàgnum, La Rambla została przedłużona aż do portu

Na południowo-wschodnim końcu La Rambli stoi wybudowany w 1888 roku, 60-metrowy pomnik Krzysztofa Kolumba. Wzniesiono go z okazji odbywającej się wystawy Expo Universal de Barcelona, na cześć pierwszej podróży do Ameryki. Powód powstania tego pomnika w Barcelonie nie jest przypadkowy – to właśnie w Barcelonie Krzysztof Kolumb zabiegał u królowej Izabeli I i króla Ferdynanda V o możliwość odbycia swojej podróży na nowy kontynent. Monument ilustruje całą historię Kolumba, od czasu kiedy żył w klasztorze La Rabida, przez ekspedycje, aż do czasu powrotu do Barcelony. Nie brakuje także trasy, jaką przepłynął oraz pamiątek po marynarzach, którzy wzięli udział w ekspedycji Kolumba. Jeśli lubicie widoki z góry, na szczycie pomnika znajduje się także taras widokowy.

Niedaleko pomnika Krzysztofa Kolumba, przy Port Vell, znajdziecie Oceanarium w Barcelonie / Aquàrium Barcelona, piąte co do wielkości oceanarium w Europie (i osiemnaste na świecie). Zbudowane zostało w 1995 roku i składa się z 35 akwariów mieszczących 11000 zwierząt reprezentujących 451 różnych gatunków. Do najważniejszych mieszkańców oceanarium należą rekiny oraz ryba samogłów – oceanarium w Barcelonie jest jednym z sześciu obiektów na świecie, gdzie możemy zobaczyć ten gatunek.

Największą atrakcją oceanarium w Barcelonie jest 80-metrowy podwodny tunel pod basenem rekinów. Można w nim zaobserwować dwa rodzaje rekinów: rekina piaskowego, który jest szary, szczupły i ma zamknięty pysk, a także żarłacza tygrysiego, który zawsze pływa z otwartym pyskiem.

Bilety wstępu:

• Normalny – 24 EUR / 103 PLN
• Dzieci od 5 do 10 roku życia – 17 EUR / 73 PLN
• Dzieci od 3 do 4 roku życia – 10 EUR / 43 PLN
• Darmowe wejście dla dzieci poniżej 2 roku życia.

Bilety można kupić wygodnie online, a aktualne godziny otwarcia znajdziecie na oficjalnej stronie Oceanarium.

Ostatnim punktem dnia będzie dzielnica La Barceloneta, gdzie znajduje się słynna miejska piaszczysta plaża Barceloneta. Historia dzielnicy Barceloneta sięga XVII. wieku, kiedy budowa Port Vell spowodowała lokalne cofnięcie się wody, odsłaniając teren na nową dzielnicę. Na początku Barceloneta zamieszkiwana była głównie przez rybaków, a z czasem osiedlili się tam także hiszpańscy Romowie (w 1918 roku w okolicy pobliskiej plaży Somorrostro urodziła się słynna tancerka flamenco Carmen Amaya). Lata 80te i 90te XX wieku przyniosły wielkie zmiany w tej dzielnicy. W 1992 roku, w ramach przygotowań do Igrzysk Olimpijskich, miasto postanowiło zburzyć stare domy i zbudować w ich miejscu nowoczesne budynki dla zamożnych Barcelończyków.

La Barceloneta to jedno z popularnych miejsc spacerowych w Barcelonie, szczególnie wieczorem warto pospacerować po plaży lub zrelaksować się w jednym z licznych barów lub restauracji znajdujących się w pobliżu.

Dzień 2

Jeden z najważniejszych przedstawicieli Barcelony, to światowej klasy architekt Antoni Plàcid Guillem Gaudí i Cornet, w skrócie Antoni Gaudí. Urodził się w miejscowości Reus koło Tarragony i prawie całe życie spędził w Barcelonie. Początkowo, Gaudi realizował małe projekty, takie jak bramy wjazdowe, mury i kioski. Dopiero po spotkaniu z barcelońskim przemysłowcem Eusebim Güellem, stał się słynnym secesyjnym architektem. Realizując zlecenia Güella, Gaudi stworzył największe swoje dzieła – Parc Güell, Colonia Güell oraz kościół Sagrada Familia, którego budowa trwa do dziś.

Drugi dzień zwiedzania Barcelony poświęcony będzie głównie dziełom Gaudiego.

Zwiedzanie dnia zaczynamy od imponującego barcelońskiego ogrodu, Parku Güell (Parc Güell / Parque Güell). Pomysłodawcą tego parku był przyjaciel Gaudiego, Eusebio Güell. Zauroczony angielskimi „miastami-ogrodami” zapragnął stworzyć podobne miejsce w Barcelonie, głównie z przeznaczeniem na osiedle dla bogatej burżuazji. Prace rozpoczęły się w 1900 roku i trwały przez prawie 15 lat. Gaudi nigdy nie ukończył tego dzieła – powstało jedynie pięć budynków: dwa pawilony koło głównego wejścia oraz trzy w samym parku. W 1922 roku władze Barcelony wykupiły teren i przekształciły go w park miejski.

Park składa się z wielu „zielonych” fragmentów, połączonych ze sobą przy pomocy mostków, ścieżek oraz schodów. Charakterystyczny jest nieregularny mur z kamieni, który otaczający cały kompleks, a z wielu miejsc w parku roztacza się widok na Barcelonę. Jednym z najciekawszych i najczęściej fotografowanych elementów parku są  schody wejściowe do głównego pawilonu. W ich obrębie wyróżnić można trzy „wysepki”:

• wysepka w formie groty
• wysepka z wężem (symbol mądrości) na tle flagi Katalonii
• wysepka z rzeźbą Smoka (El Drac), który bardziej przypomina kameleona. Prawdopodobnie symbolizuje mitologicznego Pytona – smoka, który był strażnikiem podziemnych wód

W głównym pawilonie znajduje się Sala Kolumnowa, która miała służyć jako targ. Nad nią ulokowany jest taras (Gaudi nazwał go teatrem greckim), a wzdłuż sali znajduje się ławka z mozaiką. Sam Gaudí przez jakiś czas mieszkał w jednym z pięciu domów, zbudowanych w obrębie parku. Później przeprowadził się bliżej Sagrady Familii, a w domu tym urządzono muzeum artysty (Casa-Museu Gaudí).

Bilety wstępu:

• Normalny – 10 EUR / 43 PLN
• Dzieci od 7 do 12 roku życia oraz seniorzy – 7 EUR / 30 PLN
• Dzieci do 6 roku życia wchodzą za darmo 

Bilety wstępu do Parc Güell można wygodnie kupić online.

Godziny otwarcia:

• Otwarty przez cały rok, od 09:30 do 19:30

Po zwiedzeniu parku udajcie się spacerem do zbudowanego w 1888 roku Domu Vincensa / Casa Vicens. Zlokalizowany w środkowej części Barcelony, jest jednym z wczesnych przykładów secesyjnej architektury Gaudíego. Stanowi piękne połączenie stylu neo-mauretańskiego z neogotyckim, a jego proste kamienne ściany nadają mu rustykalnego charakteru. Warto wejść do środka i zobaczyć bogactwo kolorów i faktur, tworzonych kreatywnym połączeniem wielu styli: indyjskiego, perskiego oraz arabskiego (z czasów panowania Arabów w Hiszpanii). Więcej informacji o godzinach otwarcia oraz biletów znajdziecie na stronie domu.

Spacerując ulicami Carrer Gran de Gràcia oraz Passeig de Gràcia w kierunku południowym, po kilkunastu minutach dotrzecie do Domu Mili / Casa Milà. Budynek ten uważany jest najbardziej dojrzały projekt Gaudíego. Powstał on na zlecenie przedsiębiorcy Pere Mili i jego żony, a jego budowę zakończono w 1910 roku. Fasada budynku z daleka przypomina wzburzone morze, a umieszczone na dachu kominy kształtem przypominają dym. Przy wejściu do budynku oraz w jego wnętrzu dostrzec można dbałość Gaudíego o detale – szczególną uwagę warto zwrócić na elementy drewniane oraz mozaikę. Pomimo że budynek nie został nigdy ukończony (wskutek problemów z fundatorem), uważany jest za najbardziej kompletne dzieło Gaudíego.

Budynek Casa Milà nie jest także obcy fanom kinematografii. Na jego dachu Woody Allen nakręcił scenę filmu Vicky Cristina Barcelona, a budynek „zagrał” także dom Edmonda Kirscha w powieści Dana Browna pt. Początek.

Mieszkańcy Barcelony często nazywają ten budynek La Pedrera, czyli „kamieniołom” – jego fasada wygląda jak potężny skalny blok. Jeśli jesteście zainteresowani zwiedzeniem wnętrza budynku, godziny otwarcia oraz ceny biletów wstępu możecie sprawdzić online.

Kontynuujcie spacer ulicą Passeig de Gràcia, jednym z najokazalszych traktów Barcelony. Trzy przecznice dalej znajduje się Casa Batlló – jeden z nielicznych budynków, które nie zostały zaprojektowane przez Gaudiego, ale przebudowane wg projektu architekta. Ten znajdujący się na liście światowego dziedzictwa UNESCO budynek został wzniesiony w 1877 roku. W 1900 roku Josep Batlló i Casanovas (producent tekstyliów) planował zburzyć wybudowaną kamienicę, ale w 1904 roku zdecydował się na jej przebudowę. Fasada budynku jest bogato zdobiona, a głównym motywem są zwierzęta. Ściana frontowa kamienicy pokryta jest mozaiką z wyglądu przypominającą rybie łuski. Podobnie zaprojektowano dach, natomiast balkony formą przypominają kości. Do dekoracji ścian zewnętrznych Gaudí wykorzystał potłuczone kafle i kolorowe kawałki ceramiki. Jeśli chcielibyście zwiedzić wnętrze budynku, godziny otwarcia oraz ceny biletów wstępu możecie sprawdzić online.

Podążając dalej ulicą Passeig de Gràcia dotrzecie do jej końca, gdzie położony jest Plac Kataloński (Plaça de Catalunya / Plaza de Cataluña). W tym miejscu stykają się cztery dzielnice Barcelony: Dzielnica Gotycka (Barri Gòtic), Stare Miasto (Ciutat Vella), Raval oraz Eixample. W każdej z tych dzielnic znajdziecie liczne tapas bary – warto skorzystać z okazji i zrobić małą przerwę na odpoczynek i przekąskę w jednym z nich. Polecamy Wam wizytę w jednym ze sprawdzonych lokali znajdujących się kilka maksymalnie minut spacerem od Plaça de Catalunya: La Monroe, Palosanto lub El Ñaño Balmes.

Po przerwie na odpoczynek i przekąskę kontynuujcie spacer, aby po kilkuset metrach dotrzeć do Pałacu Muzyki Katalońskiej (Palau de la Música Catalana / Palacio de la Música Catalana), jednego z najważniejszych zabytków secesji w Katalonii. Zbudowany został na początku XX wieku, a sfinansowali go katalońscy przemysłowcy tekstylni (ci sami sponsorowali powstanie Wielkiego Teatru del Liceu przy ulicy La Rambla). Pałac Muzyki Katalońskiej znajdziecie przy ulicy Carrer Sant Pere Més Alt w dzielnicy Starego Miasta / Ciutat Vella.

Fasada budynku jest ozdobiona w popularnym stylu tamtych czasów. Dominuje architektura hiszpańska i arabska, a do budowy fasady wykorzystano żelazo, szkło (witraże), mozaikę oraz czerwonej cegły. Nad wejściem do budynku znajdują się popiersia najważniejszych kompozytorów: Giovanniego Pierluigi da Palestrina, Jana Sebastiana Bacha, Ludwiga van Beethovena oraz Ryszarda Wagnera. Warto poświęcić kilka minut i wejść do środka – znajdują się tam piękne witraże na dachu oraz symboliczne Walkirie, pochodzące z opery Richarda Wagnera.

Pałac Muzyki Katalońskiej funkcjonuje do dzisiaj, a jeśli jesteście zainteresowani muzyką katalońską – program koncertów znajdziecie na stronie Pałacu.

Kolejnym punktem na trasie zwiedzania będzie obiekt wybudowany w 1888 roku z okazji odbywającej się w Barcelonie wystawy EXPO. To Łuk Triumfalny (Arc de Triomf / Arco de Triunfo), zaprojektowany przez architektów Josep Vilaseca i Casanovas. Łuk zbudowany jest z czerwonej cegły w stylu neo-mudejar (neomauretańskim), a jego front stanowił swoiste „powitanie” zwiedzających barcelońską wystawę EXPO: Barcelona rep les nacions / Barcelona wita narody.

Za łukiem roztacza się park Parc de la Ciutadella z XIX wieku. Przez wiele lat był jedyną zieloną przestrzenią miasta, a dziś to niewielka oaza zieleni, zajmująca powierzchnię 280 000 metrów kwadratowych. Znajdują się w nim fontanna (znana jako Cascada) zaprojektowana przez Josepa Fontserè (prawdopodobnie we współpracy z Antonio Gaudím), ZOO oraz jezioro po którym można pływać wynajętą łódzią lub kajakiem.

Niedaleko parku znajduje się bez wątpienia najsłynniejszy budynku Barcelony oraz najważniejsze dzieło Gaudíego – Świątynia Pokutna Świętej Rodziny, znana jako Sagrada Família.

Budowa świątyni rozpoczęła się w 1882 roku pod kierownictwem architekta Francisco de Paula del Villar. Po roku prac, Francisco pokłócił się z miastem i porzucił projekt, który został przekazany Gaudíemu. Gaudí zmienił całkowicie plany, łącząc liczne formy gotyckie z krzywoliniową secesją. Gaudí pracował nad projektem świątyni Sagrada Familia aż do czasu jego śmierci, czyli przez 15 lat. W ramach wdzięczności dla architekta i uznania jego zasług, Gaudíego pochowano w krypcie wewnątrz świątyni.

Niepowtarzalność detali architektonicznych oraz hiszpańska wojna domowa (projekty świątyni zostały zniszczone przez katalońskich anarchistów) to główne z powodów dla których budowa świątyni nie został dokończona do dziś. Ukończenie budowy Sagrada Familia jest planowane na rok 2026, kiedy będzie przypadać setna rocznica śmierci Gaudíego. W 2010 roku papież Benedykt XVI podniósł rangę świątyni Sagrada Familia do poziomu bazyliki mniejszej.

Świątynia ma trzy fasady: Narodzenia, Pasji oraz Chwały – każda wybudowana została w innym stylu, w ogromną dokładnością. We wnętrzu bazyliki dominują żywe kolory, przepiękne witraże oraz niesamowity poziom szczegółowości wykonania detali, wszystko zgodnie z projektem Gaudíego. Oprócz zwiedzenia wnętrza bazyliki, warto także wejść na wieżę z której roztacza się widok na całe miasto.

Bilety wstępu – Sagrada Familia:

• Normalny (bazylika, audio przewodnik) – 26 EUR / 112 PLN
• Normalny (bazylika, przewodnik) – 30 EUR / 129 PLN
• Normalny (bazylika, audio przewodnik i wejście na wieżę) – 36 EUR / 155 PLN
• Normalny (bazylika, przewodnik i wejście na wieżę) – 40 EUR / 172 PLN
• Bilet studencki oraz dla osób poniżej 30 roku życia są tańsze o 2 EUR / 9 PLN
• Bilet dla seniorów jest tańszy o 5 EUR / 22 PLN
• Dzieci do 11 roku życia oraz inwalidzi zwiedzają świątynię za darmo 

Bilety można kupić online na stronie Sagrada Familia. Cały dochód z biletów przeznaczony jest na dalszą budowę bazyliki.

Godziny otwarcia:

• Od listopada do lutego: poniedziałek – sobota w godzinach 09:00-18:00, a w niedzielę 10:30-18:00
• W marcu i październiku: poniedziałek – sobota w godzinach 09:00-19:00, a w niedzielę 10:30-19:00
• Od kwietnia do września: poniedziałek – sobota w godzinach 09:00-20:00, a w niedzielę 10:30-20:00
• 1. stycznia, 6. stycznia, 25. grudnia oraz 26. grudnia bazylika otwarta jest w godzinach 09:00-14:00

Planując wizytę w bazylice Sagrada Familia należy przewidzieć czas na obowiązkową kontrolę bezpieczeństwa.

Ostatni punktem zwiedzania drugiego dnia jest kolejny zabytek z listy światowego dziedzictwa UNESCO – Szpital św. Krzyża i św. Pawła (L’Hospital de la Santa Creu i Sant Pau / Hospital de la Santa Cruz y San Pablo) – zaprojektowany przez Lluisa Domènecha i Montanera. Budowa szpitala trwała 28 lat, od 1902 do 1930. Szpital funkcjonował aż do 2009 roku, kiedy naprzeciwko „starego” gmachu wybudowano nowy budynek szpitala. Podobnie jak w innych budynkach z tego okresu, także tam będziecie mieć okazję zaobserwować piękną secesyjną architekturę.

W 2014 roku, po gruntownej renowacji, w oryginalnym budynku szpitala otworzono poświęcone mu muzeum, a także centrum kulturalne oraz czytelnię medyczną. Informacje dotyczące godzin otwarcia oraz cen biletów wstępu znajdziecie na stronie muzeum.

Dzień 3

Trzeciego dnia polecamy Wam odwiedzić miejsca, z których zaobserwujecie imponującą panoramę Barcelony – są to królujące nad miastem wzgórza.

Pierwsze z nich to Wzgórze Tibidabo, które jest najwyższym wzgórzem w granicach miasta (512 metrów n.p.m.). Nazwa pochodzi z biblii, z księgi Łukasza, w której szatan obiecał dać wszystkie bogactwa świata Jezusowi, za złamanie obietnicy danej Bogu: et ait ei tibi dabo potestatem hanc universam et gloriam illorum, gdzie tibi dado oznacza po łacinie „tobie dam”.

Aby dostać się na Wzgórze Tibidabo skorzystajcie z komunikacji miejskiej. Kolejką S1 lub S2 pojedźcie do przystanku Peu del Funicular i przesiądźcie się do kolejki szynowej Funicular de Vallvidrera. Tą wjedźcie na górę do ostatniego przystanku Vallvidrera Superior. Stamtąd warto wybrać się na 2-kilometrowy spacer na szczyt wzgórza, lub skorzystać z autobusu linii 111.

Oprócz wspaniałej panoramy miasta, na szczycie Wzgórza Tibidabo znajdziecie jeden z najstarszych parków rozrywki na świecie, który działa od 1899 roku. Jego  najbardziej charakterystyczną atrakcją jest diabelski młyn, który można zaobserwować prawie z każdego punktu w Barcelonie.

Na szczycie Wzgórza Tibidabo znajduje się także Kościół Przebłagalny Najświętszego Serca Pana Jezusa (Temple Expiatori del Sagrat Cor / Basilica Templo Expiatorio del Sagrado Corazón de Jesús) z 1962 roku. Zaprojektowany został na wzór paryskiej bazyliki Sacre-Coeur przez katalońskiego architekta Enrica Sagniera, a w jego architekturze dominują style modernistyczny i neogotycki. Pomnik Jezusa na dachu kościoła to rekonstrukcja z 1950 roku – oryginalna rzeźba uległa zniszczeniu w czasie hiszpańskiej wojny domowej.

Drugim, absolutnie wartym odwiedzenia miejscem, jest Wzgórze Montjuïc wznoszące się na wysokość 173 metrów nad poziomem morza (piąty co do wielkości szczyt w mieście). Na wzgórzu od XVII wieku znajdowały się liczne obiekty wojskowe i fortyfikacje, czyniąc go ważnym obiektem militarnym. W drugiej połowie XX wieku wzgórze zostało przekształcone w miejsce o charakterze turystycznym i rozrywkowym. Oprócz widoków na zatokę i na miasto, znajdziecie tam ogromną ilość zielonych terenów, kaskady, teatr grecki oraz ogród botaniczny.

Forteca Castell de Montjuïc pochodzi z XVII wieku i jest jedną z najważniejszych atrakcji na wzgórzu. Odegrała ona ważną rolę podczas wielu starć wojennych które toczył się w Barcelonie (m. in. oblężenie Barcelony w 1705 roku oraz wojny napoleońskie). W trakcie hiszpańskiej wojny domowej służyła za więzienie oraz miejsce egzekucji zarówno republikanów, jak i narodowców. W fortecy do dzisiaj można zaobserwować sporo sprzętu wojskowego, roztacza się z niej także piękny widok na port w Barcelonie. Godziny otwarcia oraz ceny biletów znajdziecie na stronie fortecy.

Na zachód od fortecy znajduje się Stadion Olimpijski z 1929 roku. W kolejnych latach powstały dodatkowe obiekty dookoła stadionu, w celu odbycia tam antyfaszystowskich Igrzysk Olimpijskich w 1936 roku. Igrzyska te były znane jako Olimpiada Ludowa i stanowiły alternatywę do igrzysk zorganizowanych w Berlinie przez nazistowski reżim. W latach 70tych XX. wieku na terenie obiektu odbywały się wyścigi Formuły 1 (Montjuïc Circuit). W 1975 roku doszło jednak do wypadku, w którym  zginęło 5 kibiców, co stało się powodem zaprzestania organizacji tego typu imprez w tym miejscu. W 1992 roku na tym Stadionie Olimpijskim odbyła się ceremonia otwarcia i zamknięcia Igrzysk Olimpijskich.

U podnóża Wzgórza Montjuïc znajduje się także kompleks fontann Font Màgica. Warto odwiedzić to miejsce wieczorem w czwartek, piątek lub sobotę, kiedy odbywa się tam spektakl artystyczny – woda z licznych fontann „tańczy” w akompaniamencie muzyki klasycznej, filmowej i współczesnej. Na tle fontann znajduje się Palau Nacional – Narodowe Muzeum Sztuki Katalońskiej, które poświęcone jest sztuce Joana Miro. W 1988 roku doszło tam do przekazania flagi olimpijskiej przez organizatorów igrzysk w Seulu (1988) organizatorom przyszłych igrzysk w Barcelonie. Tam też Freddie Mercury razem z Montserrat Caballé wykonali utwór Barcelona, który został hymnem Igrzysk Olimpijskich w 1992 roku.

Aby dojechać na Wzgórze Montjuïc wsiądźcie z metro (linie L2 i L3, do przystanku Paral·lel) , a następnie przesiądźcie się do kolejki szynowej Funicular de Montjuïc, która zabierze Was do Parc de Montjuïc.

Znakomite widoki można także podziwiać z kolejek linowej:

• Telefèric de Montjuïc, która łączy park Montjuïc z punktem widokowym (Mirador) i fortecą,
• Telefèric del Port, która łączy port Torre Sant Sebastià, z wieżą Torre Jaume i Estación de Miramar in Montjuïc.

Jeśli jesteście fanami piłki nożnej, warto mieć na uwadze że sezon 2022/2023 będzie ostatnim sezonem, w którym FC Barcelona zagra na swoim stadionie Camp Nou przed jego remontem. Podczas remontu stadionu, drużyna FC Barcelona rozegra swoje mecze na Stadionie Olimpijskim. Wizyta na meczu na słynnym Camp Nou jest świetnym pomysłem nie tylko dla fanów katalońskiej drużyny, do której niedawno dołączył Robert Lewandowski. Harmonogram meczowy znajdziecie na oficjalnej stronie drużyny. Tam też możecie kupić bilety na mecz.

Na stadionie Camp Nou znajduje się także muzeum FC Barcelona. Więcej informacji na temat godzin otwarcia i cen biletów wstępu znajdziecie tutaj.